Jóhannes Birgir Jensson

Ástarlíf

Ekki mitt reyndar. Það er í fínum málum. Vil hins vegar benda á það að blessunin hún Dawn Steele er talin önnur vænlegasta einhleypa konan af Scotsman. Hana kannast flestir við sem Lexie í Hálandahöfðingjanum. Kannaðist nú ekki við restina af þessu liði né heldur við neinn af körlunum.

Myndbirtingar af stúlkum að bera brjóstin á skemmtistöðum borgarinnar virðast fara verulega fyrir brjóstið… jamm… ekki hægt að orða það penna… á alls kyns kverúlöntum og púrítanahræsnurum. Hvað er hræðilegt við nekt! Þó að ég sé ekki alveg um það bil að fara að fletta mig klæðum á almannafæri þá sé ég ekki af hverju það ætti að vera bannað.

Allt bull um siðsemi og hvað þá siðsemi og börn er argasta þvæla. Nekt á að vera sjálfsagður hlutur og ef að litlir krakkar sjá nakið fólk á þeim að finnast það eðlilegasti hlutur í heimi!

Mér er minnisstætt sumarið þegar að börn sem söfnuðu dóti á tombólu bönkuðu upp hjá mér og ég kom til dyra á stuttbuxum, þau æptu og skríktu þegar þau sáu að ég hafði “skegg á löppunum”. Er þetta eðlilegt? Tíu tólf ára krakkar sem hafa ekki séð nakinn karlmannsfót? Hvers konar firring er þetta? Við fæðumst öll með líkama og hann ætti nú að vera síðasta feimnismálið.

Það eru teprurnar í þessu þjóðfélagi sem skapa vandamálin, firringuna. Í dag hlæjum við að þeim sem trúa á ekkert kynlíf fyrr en eftir giftingu. Í framtíðinni verður hlegið að okkur fyrir tepruháttinn sem skapaði perverta sem áreita börn og fullorðna vegna þess að þeir öldust upp við alls konar fáránleg tabú sem öttu þeim fram af brúninni.

Nekt er ekkert feimnismál. Svona idjótaháttur eins og að kalla stúlkur mellur fyrir að fletta frá sér er ekkert betri en ærumorðin sem eru stunduð útí heimi. Þetta eru hin íslensku ærumorð. Voðalega hljótum við að vera stolt, eða hvað?

Vísindin

Popular Science veitir okkur innsýn í heim litla mannsins með stóra magann, í greininni Why do thin guys always seem to win eating contests? er ljósi varpað á hvers vegna þessi litli Japani vinnur 250 kílóa ferlíki léttilega í kappáti.

Önnur grein í sama blaði fjallar svo um kitlvélmenni sem listamannapar bjó til eftir að hafa þreyst á því að rífast um hvort ætti að kitla hitt.

Í Víruðum er svo að finna grein eftir tölvugúrú Mafíunnar í New York.

Lokatengillinn er svo á stórsniðuga fransk-enska orðabók á vefnum. Virðist virka vel.