Jóhannes Birgir Jensson

Þar sem að jólainnkaup kláruðust á klukkutíma í gær var lítið stress í dag. Pabbi fékk bílinn minn lánaðan til þess að bóna hann á meðan að ég tók til og þreif í vinnuherberginu. Sigurrós klippti mig svo með hárklippigræjunum mínum sem hafa margborgað sig upp í ár.

Í ljós kom að þorláksmessuskatan hafði allt í einu færst frá hádegi til 4 miðdegis hjá fjölskyldu Sigurrósar, þetta kom raunar í ljós þegar að þær systurnar renndu í hlað þar á hádegi. Sigurrós sleppti því að fara aftur klukkan 4 og þess í stað nutum við þess að vera ein heima (enda læt ég ekki sjá mig nálægt kæstri skötu) og ég skaust á Subway til að ná í ætan (reyndar mjög góðan) mat.

Morguninn fór í að aðstoða Kidda “Bake” í afritatöku, svona áður en hann fer að skipta um stýrikerfi.

Fórum í áttræðisafmæli Ömmu Böggu (amma Sigurrósar) í dag, þar var margt manna mætt að óska hinu hressa afmælisbarni til hamingju.

Í kvöld fórum við Sigurrós svo í Kringluna um áttaleytið, áttum eftir að kaupa þrjár gjafir, og tók það ekki klukkutíma, enda búin að ákveða nokkurn veginn hvað átti að kaupa. Þess má geta að ég hef haft það nokkuð náðugt í jólaundirbúningnum þar sem Sigurrós hefur séð um all flest sem gera þurfti, enda í jólafríi í skólanum. Þetta er stór plús við það að eiga svona betri helming :p

Í Kringlunni kinkuðum við Konni svo kolli, báðir í eftirdragi okkar betri helminga, á leiðinni út mætti ég svo Eggerti “Shawn Kemp” og í 10-11 hitti ég svo vinnufélaga minn. Sigurrós sýndist það augljóst að fyrst núna væru karlarnir farnir eitthvað að kaupa inn fyrir jólin.

Þá er jólafríið hafið, þetta eru víst nokkurs konar brandajól þannig að þetta verður 5 daga frí hjá mér, svo tveir vinnudagar, helgarfrí og unnið fyrir hádegi á gamlársdag.

Litlu jólin í hádeginu í dag í vinnunni. 3-4 jólalög sungin, matur etinn, eftirréttur, og svo sami jólabónus og áður: inneign í Kringlunni og rauðvín.

Fórum í Smárabíó í fyrsta sinn, á forsýningu Hringadróttinssögu. Ljósu punktarnir voru þeir að sætin voru fín, poppið var ætt (ólíkt því sem það er í öðrum bíóum) og öll hönnun bíósins greinilega til fyrirmyndar. Myndin sjálf hins vegar vakti takmarkaða hrifningu mína, þessi grein sem nefnist ‘Lord’ of the flyweights lýsir því hvernig mér fannst furðu vel. Þetta var voða sjónrænt og tækniatriðin flest virkilega vel útfærð, en sagan og persónurnar hrifu mig aldrei. Ég hef lesið Hringadróttinssögu, finnst hún ágæt en ekki alveg þetta besta bókmenntaverk síðustu aldar sem að yfirleitt er talið.

Miklar umræður auðvitað í gangi á vefnum, greinilega mikið “hæp” í gangi með myndina og margir sem að sjá ekki myndina fyrir stjörnunum í augunum. Það er svo sem þeirra mat að þetta sé besta mynd allra tíma, mitt mat er **/****.

Mest lítið í dag, fann skemmtilegt tól þó á vefnum, Latin Translator, þýðir fleira einnig.

Fórum á Hornið í kvöld með hópi úr Kennó sem var að fagna próflokum (allflestra en ekki allra þeirra). Núna vorum við niðri, umhverfið er svona sæmilega kósý en hátíðnisuðið í einhverjum kælum þarna fór langt með að eyðileggja allt. Maturinn var ágætur, þjónustan allt í lagi.

Hef alveg sofið á Alþingisvaktinni sem ég ætlaði að halda uppi, en sé að Hrafnkell er vel með á nótunum. Ég hélt annars endilega að þetta væri nú þegar löglegt, brugg til einkanota?

Svo er gaman til þess að vita að við séum núna eitt hlýjasta land Evrópu.

Allur dagurinn fór í lífgunartilraunir á Mözdunni, hún er núna í betra formi en hún hefur verið í fleiri fleiri vikur, starfhæfir demparar komnir undir báðum megin að aftan, en slíkt hefur ekki verið til staðar lengi.

Þakkir fyrir að koma fáknum mínum aftur á götuna fá pabbi allsherjarreddari og vinnuhestur, partasalinn sem að gaf sér tíma frá fjölskyldunni á laugardegi til að selja mér (svolítið dýra) dempara, Ársæll fornbílakall sem að mætti á sunnudegi með suðugræjurnar og sauð demparahúsið aftur á bílinn (ætti að duga eitthvað) og Haukur bróðir fyrir aðstoð.

Mazdan endist enn, ryðið er farið að sækja hart á undirvagninn en vonir standa til þess að hún endist veturinn.

Í skóinn minn: Empire Earth, verst að ég er hættur að fá í skóinn.

Grey Mazdan mín 323 frá 1987 hefur verið minn þarfasti þjónn undanfarin 8 ár. Eftir að hafa glímt í 3 tíma við einn skrúfbolta sem að var fastur á versta stað komumst við pabbi að því að smellurinn mikli sem að ég heyrði í gær, var sumsé þegar að boddíið á bílnum hrökk í sundur í demparahúsinu (sumsé bak við vinstra aftursætið er gat í gegn), ryðið búið að safnast fyrir og bilaður dempari og gormar búnir að leggja enn meira álag á þennan hluta undanfarið.

Þessi 5 tíma törn varð því frekar árangurslaus hjá okkur feðgunum, á morgun á hins vegar að sjóða í þetta gat þannig að það endist eitthvað aðeins lengur. Ég er byrjaður að svipast um eftir öðrum bíl, þeir eru bara svo slæm fjárfesting að manni svíður það að þurfa að borga fullt af peningum fyrir þá (svo ekki sé minnst á TUGI þúsunda á ári í tryggingablóðsugurnar).

Ekki var þetta glæsilegur föstudagur. Á leiðinni heim úr vinnunni heyrðist þessi þvílíki hvellur þegar ég beygði út af bílastæðinu, og ég keyrði löturhægt það sem eftir var heim, enda brakaði í öllum bílnum. Demparinn loksins búinn að gefa sig, og ekki enn búið að finna varahlut eftir margra vikna leit. Heima biðu svo mín tvö bréf, annað var frá tollinum sem að trúir ekki reikningnum upp á 0 pund sem að Amazon sendi (voru að senda bók í stað gallaðrar sem ég fékk) né orðum mínum um þetta, hitt bréfið var svo rukkun fyrir fullt nám við HR þó ég sé bara að fara í hlutanám þessa önn. Og enn vill flísin ekki út.

Einn ljós punktur þó, Mike sendi mér Grim Fandango-diskinn (tónlistin úr leiknum frábæra) sem jólagjöf og fékk ég hann í kvöld.

Áhugavert lesefni: