Frétt á BBC um að heilar lygara séu öðruvísi en annara er áhugaverð. Samkvæmt henni er hlutfall milli hvítra og grárra heilasellna mjög áhrifamikill þáttur í getu og vilja til að ljúga.

Kláraði í dag að lesa The Pothunters eftir P. G. Wodehouse. Frekar tilþrifalítil en með einstaka gullkorn.

Rakst annars á svaðalegan vef með bókum í PDA-formi (fyrir lófatölvur). Verð að grafa vel í honum, hann nýtir sér Project Gutenberg efni til dæmis. Núna er alþjóðavika bannaðra bóka í gangi, nokkrar þeirra má fá þarna.

Ekki hef ég oft verið sammála Jóni Gnarr en í pistli sínum í dag um stjórnmál hittir hann naglann á höfuðið. Of margir stjórnmálamenn “fylgja flokkslínunni” og vanvirða stjórnarskrána, þeir ættu að vera kosnir sem einstaklingar en ekki hluti af einhverju blandi í poka.

Varðandi kosningar, þá er ég nú eiginlega bara sammála forseta Sambíu hvað þetta varðar: Zambia leader rejects HIV order. Þetta hljómar meira eins og eitthvað sem tryggingafyrirtæki stæði á bakvið.

Einn dyggasti stuðningsmaður Manchester City er látin. Hún var þekkt sem Bjöllu-Helen og var áttatíu og fimm ára gömul, bjöllunni dinglaði hún í 30 ár.

Aðrir þekktir stuðningsmenn eru t.d. Manolo með trommuna og Tango hjá Uglunum sem er ávallt ber að ofan (líka í nístingskulda).

Íslenskan ríður rækjum á Textavarpinu:

hefðu skotið
mann til bana í gær sem hann sagði hafa
verið hægri hönd Jórdanans Zarqawis,
leiðtoga al-Qaeda í Írak.

Já, þeir skutu mann sem var hægri hönd! Ætli þeir nái vinstri höndinni og eins og tveim tám líka?

Sjálfur hefði ég valið “helsti aðstoðarmaður” eða álíka.

Sá í gær Extreme Engineering:Iceland Tunnel á Discovery um Kárahnjúkavirkjunina. Séð marga Extreme Engineering þætti en man ekki eftir að hafa séð viðlíka kák og klúður áður, menn sem neita að gera vinnu sína, gera hana vitlaust í tvígang og það endar á því að yfirmaður gengur í starfið og tekur heilan dag í það að redda dæminu. Myndin sem þarna var dregin upp af aðstöðunni var svo hrikaleg líka, eins og einn sagði: “it’s pretty much like prison”.

Gleymum metanbílum í bráð, sykurbílar eru að ná yfirhöndinni í Brasilíu! Jamm, knúnir af bensíni og ethanóli.

Landssamband lögreglumanna sendi frá sér ályktun þar sem segir meðal annars

Landssamband lögreglumanna hvetur til þess að þeir aðilar sem fjalla vilja um lögreglumálefni geri það með málefnalegum hætti.

Sem er gott og blessað nema hvað að það er andskotanum erfiðara að fá svör og gögn frá þessum mönnum. Undanfarna mánuði hef ég sent fyrirspurnir til Ríkislögreglustjóra, þáverandi forsætisráðherra, þáverandi utanríkisráðherra og útlendingastofnunar varðandi atferli þessara aðila í Falun Gong-fjöldahandtökunum, synjunum erlendra ríkisborgara á áritun til að sækja hér ráðstefnur og áreiti lögreglu gegn aðilum á Íslandi samhliða þessu.

Ekki eitt einasta múkk hefur komið frá þessum aðilum. Ég hef í einhverjum þessara erinda bent á upplýsingalögin og sé ekki að hægt sé að fullyrða að mikilvægir almannahagsmunir liggi á bak við þessar furðulegu ákvarðanir, enn grefur undan trausti á yfirvöldum og þjónum almennings.

Ætli maður verði ekki að fara að leita til umboðsmanns Alþingis til að fara að fá svör.

“Ætli ég fari ekki”.

Að ofan má sjá spurningu og neitun, sem saman þýðir játun. (Ætli málfræðiheitin séu ekki aðeins öðruvísi… málfræðihugtakanotkun var mér aldrei töm… þó að málfræðin hafi oftast verið nokkuð fín hjá mér í “praxis”).

Hvernig útskýrir maður það fyrir erlendum íslenskunema að
“Ætli ég fari” þýði að maður fer líklega ekki, en að
“Ætli ég fari ekki” þýði að maður fer líklega?

Annað sem að hefur alltaf valdið mér heilabrotum eru vögguvísur, sem eru allflestar skuggalegar og ekki það sniðugasta til að láta grey börnin sofa vel. Guardian greinir frá nútíma vögguvísukeppni þar sem Tony Blair sem vondi kallinn varð sigursælast. Nokkrir breskir rithöfundar lögðu svo sitt til málanna með eigin vögguvísum. Börn hafa rétt á því að kynnast myrkri hliðum tilverunnar… en mér finnst að það ætti ekki að pota þeim að þeim þegar þau eru að fara að sofa!

Enn eitt úr Guardian, núna var að koma út Biblían á 100 mínútum, 57 síðna kilja með aðalatriðum Biblíunnar.

Wikipedia er ein mesta snilldin í sögu Internetsins, hvar annar staðar kæmist maður að því af hverju bærinn Dante í South Dakota ber þetta nafn og atburðarásina í kringum það?

Elín sendi mér tengil á fréttina Football fans fake air emergency og spurði hvort þessir menn tengdust mér. Ég varð að svara því neitandi en dáðist þó eigi síður að einlægum áhuga þeirra.

Stefán Pálsson skvettir staðreyndunum framan í Björn Bjarnason í grein sinni Mýtan um þýsku smáflokkana.

Byrjaði í dag að ganga með tösku.
Vonandi fara fötin mín þá að hætta að verða að strimlum eftir návist húslyklana.

Stúdentablaðið fylgdi Fréttablaðinu í dag og reyndist vera mjög pólitískt, sem er hið allra besta mál. Hrópandinn í eyðimörkinni sem mæltist til þess að allir ættu að kvarta minna og brosa meira var út úr kú í þessum ólgusjó réttlátrar reiði.

Stúdentablaðið féll reyndar í algenga gildru blaða sem vilja höfða til yngra fólks, og eða vera listræn. Gildran er sú að nota ólæsilegt letur, oft í fyrirsögnum eða hliðargreinum. Ef það er til eitthvað “turn-off” við lestur þá er það ólæsilegt letur. Letur í blaði á að skila af sér læsilegum orðum, ekki að vera ólæsileg listræn yfirlýsing. Það eru til aðrir vettvangar fyrir svoleiðis fimleika.

Björn Bjarnason: Þýsku kosningarnar.

Varnaglar þýsku stjórnarskrárinnar gegn minnihlutastjórnum og smáflokkum byggjast á dýrkeyptri reynslu áranna milli stríða, þegar Weimar-stjórnarskráin var í gildi. Hún var talin ein besta stjórnarskrá samtímans, áður en mönnum var ljóst, að í skjóli hennar gátu nasistar komist til valda.

Er það bara ég sem skynja í þessum orðum þá skoðun hans að smáflokkar séu ógn við lýðræðið? Byggt á nasistaflokknum? Og eigi við enn í dag?

Úff.

Að skemmtilegri málum, listamaðurinn Hermigervill var að gefa út sína aðra breiðskífu, og af því tilefni er hægt að ná í tóndæmi af henni, sem og fyrri breiðskífuna í heild sinni, á heimasíðu hans. Minnir mikið á DJ Shadow, líst vel á þetta.

Litum í hreyfimyndahús þar sem við fengum að sjá rúmlega 165 þúsund myndir um Charlie and the Chocolate Factory, sýndar ofsalega hratt þannig að þær virtust hreyfast á tjaldinu.

Með okkur hjónunum í för voru hnokkar tveir, ítalskur og íslenskur, sem og hnáta ein, íslensk.

Allir skemmtu sér dável yfir þessu.