Datt af tilviljun af Google inn á síðu NMK í dag þar sem ég sá að enn í dag halda þeir BEMKÍGÁF, eða spurningakeppni innan skólans sem ég stofnaði og nefndi svo fyrir næstum 15 árum! Ætli þeir haldi líka próf fyrir fyrstu bekkinga eins og við gerðum til að sigta út efnilega Gettu betur keppendur?

Bekkjakeppni MK í gáfumannaleik minnir mig að skammstöfunin standi fyrir. Gaman að sjá að hún lifir enn góðu lífi og nú eru þeir líka með MORMÍK sem er þeirra útgáfa af MORFÍS.

Talandi um bókvitið þá hef ég legið í bókum síðustu mánuði á meðan á lokahluta meðgöngu stóð yfir og nú vel eftir fæðingu (3ja mánaða!).

Meadowland hefur legið á borðinu hjá mér síðan um jólin, þetta er nýjasta sögulega skáldsagan frá Tom Holt, að þessu sinni um Vínlandsfundina. Tveir aldnir víkingar segja frá fjölmörgum ferðum sínum til Vínlands með Bjarna, Leifi og hinum sem þangað fóru. Mun skemmtilegri lesning en þessi þurra klausa mín segir til um.

Ég hef lengi ætlað að lesa Cryptonomicon eftir Neal Stephenson og komst loksins í það í vor. Áhugaverð blanda af sögu, tæknilegum útskýringum og ævintýri.

Holy Fire og smásagnasafnið A good old fashioned future, báðar eftir Bruce Sterling, voru ágætis lesning en skildu lítið eftir.

Doðranturinn Tigana eftir Guy Gavriel Kay gerist í ævintýraheimi en undirtónninn er hve auðvelt er að þurrka heila siðmenningu út úr almannavitund. Þokkaleg skemmtilesning en ekkert mikið meira en það.

Bókin Sarum var hins vegar stórbrotin 1400-síðna lesning þar sem Edward Rutherfurd fer í gegnum sögu Sarum-svæðisins í Englandi (Salisbury og nágrenni) allt frá þeim tíma er Neanderdalsmenn gengu þar um og til 20. aldar. Hann notar þar þá aðferð að blanda tilbúnum persónum við sannsögulegar persónur og atburði þar sem við einblínum á nokkrar ættir yfir árþúsundin. Mjög fróðleg og lifandi lesning.

Næst var það Anansi boys eftir Neil Gaiman, ágætis bók frá snilldarhöfundi.

Stysta bókin á þessum lista er svo The god of small things eftir Arundhati Roy. Þetta er verðlaunabók en ég gafst upp á að lesa lengra þegar ég var kominn inn í miðju, svo óáhugaverð var hún fyrir mér.

Ég uni mér því við að lesa næsta stórvirki Rutherfurds, The Forest, sem gerist í Hampshire, sumir kannast kannski við Southampton sem er þar.

Las í dag bókina Leila, stutta bók um þjáningar bosnískrar stúlku sem var margnauðgað, misþyrmt og komið fram verr við en hötuðustu húsdýr. Ein margra þúsunda kvenna sem varð fyrir þessu í Bosníu, og þá er eftir að telja tugþúsundin í öðrum stríðum fyrr og síðar.

Heimurinn er fullur af vondu fólki, og hann er líka fullur af hjarðdýrum sem að gera vonda fólkinu kleift að ná metorðum og halda þeim. Þetta er auðvitað málefni sem æsir mig auðveldlega upp, en pistill minn um þetta mál verður stór og mikill, og fer því frekar á www.betra.is en joi.betra.is. Ætlunin er að opna www.betra.is á næstum mánuðum með vel útpældum greinum sem að ég ætla að leggja þó nokkra vinnu í. Meir um það síðar.

Horfðum í kvöld á Legally Blonde. Stórskemmtileg kvikmynd um fordómana sem að fallegt, ljóshært og vel vaxið kvenfólk verður fyrir, og ádeila á það að dæma fólk við fyrstu sýn. Margir launfyndnir punktar í henni, mæli með þessari.

Var að klára að lesa fyrstu kiljuna sem ég tók á Borgarbókasafninu. Hún hét þessu skemmtilega nafni hér að ofan, og er eftir blaðamanninn margreynda Arnold Sawislak (gefin út 1985). Þetta er saga um smábæjarblað sem að er tekið yfir af skuggalegum náungum og breytt í örgustu gulu pressu. Skondin og skemmtileg lesning.

Ákvað að lesa hana fyrir brottför þar sem að kiljan er frekar illa farin með lausum síðum út um allt. Gallinn við kiljur er sá að þær endast frekar illa, þarna erum við með 16 ára gamla kilju sem er orðin heiðgul og kjölurinn að gefa sig. Ég hef smá áhyggjur af því að kiljusafnið mitt endi svona illa farið, spurning með að finna hvort að eitthvað eitt rakastig eða annað geti lengt líftímann.

Fór í fyrsta sinn á nýtt heimili Borgarbókasafnsins í gær, í svonefndu Grófarhúsi. Þetta hefur svo sem ekki sama sjarma og gamla Aðalbókasafnið, en mun rúmbetra. Eina sem hefði mátt vera væri að við innganginn væri svona skema sem að sýndi hvar hver deild væri á hverri hæð. Við komumst svosem í “vísindaskáldsögukiljur á ensku” og “ástarsögukiljur á ensku” deildina fyrir rest, en skema við innganginn hefði látið okkur líta aðeins minna út fyrir að vera villtir túristar. 🙂