… vera allt of duglegur að dæla tenglum inn í færslur mínar.

Þessi færsla er því ótengd.

Ég hef verið iðnari við bókalestur síðustu vikur en síðustu mánuði þar á undan. Skuggalegt hvað bókalesturinn hefur setið á hakanum eftir að maður fór að vinna.

Tók 6 kiljur með mér í brúðkaupsferðina til Frakklands, enda var nokkuð mikið um ferðalög þar og biðir, bæði á flugvöllum og lestarstöðvum. Ég byrjaði á smásagnasafninu My Favorite Fantasy Story. Fínasta lesning.
Því næst var komið að bókum úr SF Masterworks seríunni, báðar eftir Ursulu Le Guin, annars vegar var það The Dispossessed, sem var þokkaleg, og svo The Lathe of Heaven sem var mun áhugaverðari.

Í Frakklandi vorum við voðalega dugleg og því lítill tími til lestrar nema á ferðalögum, síðasta daginn byrjaði ég þó á bók Larry Niven, Ringworld. Þegar heim var komið voru það svo Ringworld Engineers og Ringworld Throne. Örlítið lengi í gang en fínasta lesning. Sé að það er komið framhald, Ringworld’s Children sem er víst bara til í Borgarbókasafninu. Verð að tékka á því, allt hitt lesefnið fékk ég á Bókasafni Kópavogs, sem við höfum verið að gefa bækur síðustu mánuði og eigum eftir að gera meira af held ég bara, þeir eru með meira hillupláss en Betraból hefur yfir að ráða.

Nú svo las ég núna á laugardaginn, milli þess sem ég bar mig báglega, Harry Potter og múlattaprinsinn. Sem fyrr, fínasta dægradvöl.

En þá er ekki allt upptalið! O nei nei, ég er nefnilega sokkinn í Project Gutenberg og Distributed Proofreaders og las yfir Biltmore Oswald: The Diary of a Hapless Recruit og svo í dag History of King Alfred of England og gerði athugasemdir ef þurfti (stafsetningarvillur, ásláttarvillur eða annað). Tengi svo á bækurnar þegar þær birtast opinberlega á Project Gutenberg.

Að auki kláraði ég að útbúa ljóðabók á frönsku (þýdd úr rúmensku) og fékk aðra til að lesa hana yfir. Hún mun að sjálfsögðu líka fá tengil þegar að hún birtist opinberlega.

Næst á dagskrá er að klára tvær aðrar ljóðabækur samhliða því sem ég hoppa aftur yfir í forritun fyrir heimilisfólk og fótboltann.

Ekki skil ég fólk sem lætur sér leiðast og finnur aldrei neitt til að dunda sér við.

Svona fyrst að við erum orðin gift og svona þá gæti verið að barn poppi í heiminn á næstu árum. Við ætlum þó að taka ráðum þessa manns og ekki eignast 77 börn eins og hann.

Vesturlöndin eru að missa sig í paranoju, sem kemur verr út á endanum fyrir alla en sjálfir atburðirnir sem kveiktu hana, því er gleðilegt að sjá að fáránleg lagasetning í Bretlandi, sem átti að “hlífa” þingmönnum því að sjá mann mótmæla atkvæðagreiðslu þeirra í Íraksstríðinu, hefur ekki náð að hrekja mótmælandann í burtu. Það þarf alvarlega að skoða það hvers vegna verið er að leggja meiri og meiri áherslu á það að opinberir starfsmenn og ráðamenn sjái ekki “ljótt” og heyri ekki “ljótt”. Ljótt í þessum skilningi allt það sem er andstætt þeirra skoðunum.

Banana-aðdáendur takið eftir, bananinn er í útrýmingarhættu. Þeir sem lesa þessa grein sjá þó væntanlega að þarna er verið að tala um Cavendish-afbrigðið eingöngu, sem er núverandi bananinn okkar. Til eru þúsundir afbrigða en hin þykja víst fæst nógu smeðjuleg til að fylla skarðið. Stórmerkileg grein.

Verst hvað það er oftast svalt hérna á Fróni, svona listasýningar krefjast meiri hita svo að fólk ofkælist ekki þegar það er “saklaust af fatnaði” (vond þýðing á glimrandi setningu sem ég las í gær annar staðar…).