Eða var ég kvæntur? Giftast ekki konur og menn kvænast?
Jæja, hvort svo sem það er þá er ég eigi lengur maður einsamall heldur erum við saman einn maður (samkvæmt prestinum). Mér finnst nú skemmtilegra að hugsa um okkur sem sitthvort heldur en sem einn mann samt 😉
Mynd komin á brúðkaupsvefinn. Nú er allt á milljón og við höfum ekki einu sinni haft tíma til að kíkja á gjafirnar ennþá.
Allt tókst framar vonum og dagurinn var frábær, takk fyrir okkur!
Yfir 40 manns drepin í sprengingum í Bretlandi. Fjölmiðlar upp til handa og fóta, þeir bresku mjög stóískir reyndar enda vanir IRA-sprengingum áður fyrr.
Yfir 40 manns drepin í Írak. Fæstir eyða orðum í það. Nema BBC, besti fjölmiðill heims. Sláandi tölur á þessari síðu. Til dæmis eru 50% án aðgangs að öruggu drykkjarvatni. (Sem minnir mig á Pawel Bartoszek og idjótíska grein hans á Deiglunni).
Hryðjuverkin eru auðvitað ámælisverð, bæði í Bretlandi og Írak sem og annar staðar þar sem tugir manna létu lífið í dag, fyrir hendi hryðjuverkamanna sem ýmist báru borgaraleg klæði eða herklæði ríkja.
Þegar IRA sprengdi London árum saman hlupu íslensk stjórnvöld ekki upp til handa og fóta og gerðu okkur lífið enn erfiðara.
Þegar al-Qaida sprengdi London gerðu þau það hins vegar.
Þetta verður notuð sem næsta afsökun þegar að lögreglan fer að keyra um á hlustunarbílum… Stóri bróðir er kominn ofsalega nálægt okkur í dag eins og Deiglan bendir á. Íslenskir fjölmiðlar eiga að skammast sín fyrir að stemma ekki stigu við alræðishyggju framkvæmdavaldsins.
Fjöldi hryðjuverkamanna á Íslandi síðustu áratugi: 1 (Paul Watson og hann slapp billega).
Bók dagsins:
Take life in the large view, and we are most reasonable when we seek that which is most wholesome and tonic for our natures as a whole; and we know, when we put aside pedantry, that the great middle object in life—the object that lies between religion on one hand, and food and clothing on the other, establishing our average levels of achievement—the excellent golden mean, is, not to be learned, but to be human beings in all the wide and genial meaning of the term.
On Being Human by Woodrow Wilson
Ég skil vel að fyrirsögninni “Norðmenn taka æ meira upp í sig” hafi seinna verið breytt í “Munntóbaksnotkun Norðmanna eykst hratt” á Textavarpinu!
Einnig er þessi síða bráðfyndin. Þarna eru birt skjáskot úr sjóræningjaútgáfu af Star Wars:Episode III, sem hefur verið þýdd yfir á ensku úr kínverskri þýðingu.
Fæst af textanum virðist skila sér eftir að hafa farið í gegnum þessa tvöföldu þýðingu.
Bók dagsins:
Winter Evening Tales, by Amelia Edith Huddleston Barr
Bók dagsins:
Adventures of Tom Sawyer by Mark Twain (einnig fáanleg í hljóðformi)
Ókeypis sem fyrr!
Einhvern veginn varð mér hugsað til Björns Bjarnasonar og Geir Jóns lögregluvarðstjóra þegar ég sá þessa snilld.
Bók dagsins:
The War of the Worlds by H. G. Wells (einnig fáanleg í hljóðformi).Bæði ókeypis sem fyrr!
Hvað er það sem að á nú hug minn hálfan? Ja ég skal bara segja frá því. Þetta er voldug færsla en svo stútfull af upplýsingum og áhugaverðu efni (að mínu mati) að það er vonandi enginn svikinn af því að nýta 2-3 mínútur í að renna yfir þetta.
Öll þessi upptalning er þó bara ein leið til að kynna fyrir fólki það að með því að nota vafrann sinn geti það lagt sitt af mörkum á einfaldan máta til að byggja besta bókasafn heims. Jafnvel þó að viðkomandi leggi bara eina síðu af mörkunum, þá er það vel þegið framtak! Best er líklega að skoða myndirnar sem er að finna neðst til að sjá hversu einföldum hlut þessi roknafærsla lýsir.
Þeim sem hafa litla þolinmæði en vilja vita af hverju ég tengi á Leiðarvísir í ástamálum: II. fyrir ungar stúlkur og hvað ég hef verið að bauka geta svo hoppað á viðeigandi stað í færslunni.
Hvað er þetta?
Þetta er vefur sem rekinn er af sjálfboðaliðum. Sumir þeirra skanna inn gamlar bækur eða skjöl og senda inn. Þar tekur einhver ábyrgð á bókinni/verkinu og kemur því í ferlið. Endaútkoman er svo yfirleitt tvær rafrænar útgáfur af verkinu, annars vegar snyrtileg vefsíða, með myndum ef við á, og hins vegar einföld og hrá textaskrá. Þeim er svo komið fyrir á Project Gutenberg, sem er gríðarlega metnaðarfullt verkefni sem er í raun ókeypis bókasafn á netinu. Þar má lesa verk Shakespeare í ýmsum útgáfum og þýðingum og sama á við verk Hamsuns og ótal fjölda annara rithöfunda, finna ævafornar uppskriftabækur, manntöl, barnabækur (til dæmis Little Lord Fauntleroy) og svo margt margt margt fleira!
Til hvers er það?
Distributed Proofreaders (sem ég hef þýtt sem Dreifðir prófarkalesarar) er vettvangur fyrir almenning til að leggja sitt af mörkum til þessa glæsilega verkefnis sem Project Gutenberg er. Þetta færir okkur nær því sem margir hafa óskað eftir, að hver sem er getur kallað fram næstum hvaða texta sem er fram hvar sem hann er. Verkamaður í Pittsburgh í Bandaríkjunum getur sest við tölvuna sína og kitlað forn-ensku áhuga sinn með því að lesa Bjólfskviðu, amma í Glasgow getur fundið barnasögu og prentað hana út og lesið fyrir barnabörnin sín, japanskur áhugamaður um Da Vinci getur kynnt sér glósur hans, ítölsk kona getur lesið ljóð um sléttur Karolínufylkis í Bandaríkjunum og íslenskur áhugamaður um Filippseyjar getur lesið ekki bara bindi 1 og upp úr um sögu Filippseyja 1500-1800 heldur líka kynnt sér þjóðsögur þaðan og svo margt margt fleira.
Hvað er þarna?
Á vef DP er að finna umhverfi sem leyfir hverjum sem er að byrja að leggja sitt af mörkum. Sumir gera það vegna svipaðra hugsjóna og er lýst að ofan, aðrir hafa náð sér í gífurlegt efni af Project Gutenberg og vilja þakka fyrir sig með því að leggja til vinnu, sumir fá þarna útrás fyrir þörf sína til að leiðrétta villur í texta sem þeir sjá og sumir líta á þetta sem góða leið til að lesa ótrúlegustu hluti sem þeir myndu aldrei annars rata í, enn aðrir horfa svo til fjölda síðna sem þeir hafa prófarkalesið og eru í endalausri keppni um að komast ofar á listann. Ástæðurnar fyrir því að fólk leggur sitt af mörkum eru margar og misjafnar rétt eins og verkefnin sem þangað rata. Ég mæli sterklega með því að fólk lesi að minnsta kosti fyrstu síðuna í þessari umræðu þar sem nokkrir þátttakendur segja frá hvers vegna þeir nýta frítíma (og stundum vinnutíma) sinn í þetta.
Hvernig gera þeir þetta?
Það skref sem flestir taka þátt í er að opna eina blaðsíðu og leiðrétta textann sem kemur úr ljóslestrinum (þegar tölva les mynd af blaðsíðu og reynir að herma eftir, nefnist OCR á ensku). Aðeins þarf að hafa nýlegan vafra (Internet Explorer, Firefox, og svo framvegis) til þess að geta tekið þátt í þessu. Margir hafa nokkra dauða tímapunkta á hverjum degi sem þeir nýta með því að lesa yfir eins og eina eða fleiri síður. Eftir tíu mínútna setu geta þeir slökkt á vafranum og snúið sér að öðru, vitandi það að þeir hafa lagt sitt af mörkum í verkefni sem næstu ættliðir munu geta nýtt sér.
Hvert verkefni fer í gegnum að minnsta kosti tvær umferðir af prófarkalestri, um seinni umferðina sér einhver sem hefur sannað sig og sýnt að honum er annt um að gera sitt besta til að skila efninu frá sér. Að prófarkalestri loknum tekur einn einstaklingur við efninu, raðar blaðsíðunum saman, snyrtir textann til og skoðar hvort að prófarkalesturinn hafi ekki skilað árangri. Hann skilar svo frá sér vefsíðu og textaskjali sem mun enda á Project Gutenberg. Á eftir honum kemur svo lokaaðilinn sem athugar hvort að vefsíðan og textaskjalið standast kröfur Project Gutenberg og ef svo er, kemur þeim þangað.
Þetta er í raun eins og pýramídi, stór hópur fólks tekur þátt í prófarkalestrinum, hópurinn sem að sendir inn og skilar út verkefnum er minni og fæstir eru í hópnum sem að skilar verkinu að lokum til Project Gutenberg. Margir hafa mjög takmarkaðan tíma og una sér því alsælir í prófarkalestrinum, aðrir hafa meiri tíma aflögu og leggja því í það að taka að sér hin verkefnin. Þeir sem eru áhugasamir og sanna sig geta auðveldlega fært sig ofar í pýramídanum ef þeir vilja það, sumir vilja eingöngu sinna einu ákveðnu hlutverki og gera það því. Það að sjálfboðaliðarnir njóti sín er algjört lykilatriði fyrir framgang slíkra hreyfinga og Distributed Proofreaders er engin undantekning á því.
Af hverju eru til tvær útgáfur af DP og PG?
Distributed Proofreaders er til í tveimur útgáfum, amerískri (DP-int) og evrópskri (DP-eu). Ég valdi evrópska vefinn sem íverustað minn, hann er mun fámennari en með fjölbreyttari tungumál þar sem hinn vefurinn styður ekki öll stafasett (unicode), ólíkt þeim evrópska. Auk þess var ameríska vefnum nýlega breytt þannig að nú fer hver blaðsíða í 4 umferðir yfirlestrar, þar sem annars vegar er textinn skoðaður (stafsetningarvillur) og hins vegar útlit textans (inndregið, feitletrað). Sumir vilja eingöngu vinna í útliti textans og aðrir í stafsetningu hans. Evrópska útgáfan hins vegar fer fram á það að hver prófarkalesari athugi bæði útlit og stafsetningu (sem mér finnst þægilegra). Evrópski vefurinn er að auki til á mörgum tungumálum, þar á meðal íslensku, á meðan að hinn er eingöngu á ensku.
Project Gutenberg er líka til í tveim útgáfum vegna mismunandi stafasetta, ekki er hægt að skoða til dæmis kínverskt eða rússneskt letur á gutenberg.org og því er starfrækt evrópskt Project Gutenberg.
Hvað hef ég verið að gera þarna?
Ég fékk vinnustaðinn til þess að prófa að senda inn verk. Eftir að hafa þýtt megnið af evrópska vefnum yfir á íslensku, fékk ég léðar myndir sem teknar voru af bók sem gefin var út 1922. Ég notaði forrit til að ljóslesa myndirnar og fékk út úr því textaskrár. Ég hafði svo samband við DP-eu og fékk hjá þeim réttindi til að setja inn ný verkefni á vef þeirra. Ég sendi inn myndirnar og textana sem fylgdu með þeim og beið svo á meðan að ýmsir aðilar fóru að prófarkalesa síðurnar og leiðrétta villurnar sem tölvan hafði gert við lesturinn.
Þegar að hver síða hafði verið prófarkalesin tvisvar sinnum var aftur komið að mér. Ég náði í skrá með öllum leiðréttingunum og renndi yfir hana til að sjá hvort að enn leyndust villur og til að laga útlit textans samkvæmt kröfum Gutenberg. Ég bjó svo til vefsíðu og textaskrá sem að ég sendi aftur inn á vefinn. Þar tók annar maður við, sannreyndi að verkefnið stæðist kröfur Project Gutenberg og sendi svo inn á evrópsku útgáfuna, þar er nú að finna Leiðarvísir í ástamálum: II. fyrir ungar stúlkur frá 1922, sem má lesa bæði sem vefsíðu og sem einfalda textaskrá. Þessi bók varð fyrir valinu þar sem hún var stutt og frekar auðveld viðfangs (engar myndir) og því tilvalin sem fyrsta verkefni til að kynnast ferlinu. Af þeim tæpa tug manna sem kom að verkefninu var ég eini Íslendingurinn.
Þar sem mér hafði gengið vel að smíða lokaafurðina ákvað ég að taka að mér annað lítið verkefni. Á vefnum fann ég litla rúmensk-enska ljóðabók sem hafði farið í gegnum prófarkalestur nokkrum mánuðum áður og beið nú bara eftir einhverjum til að koma sér alla leið. Ég náði í skrárnar og vann á sama hátt og áður og sendi inn. Hún bíður nú þess að einhver sannreyni að ég hafi vandað mig og mun svo birtast á netinu á sama hátt og hin (ég mun fylgjast með því). Ljóðskáldið er upphafsmaður nýrrar listastefnu, mér fannst bókin áhugaverð og sótti því næstu ljóðabók hans og hef hana nú hér á tölvunni þar sem ég dútla við að gera hana tilbúna til að fylgja hinni eftir. Hún er reyndar á frönsku þannig að ég get ekki notið hennar á sama hátt en það breytir því ekki að ég ætla að koma henni á Project Gutenberg. Ég ætla að taka fleiri verkefni að mér á sama hátt, bæði íslensk verk sem erlend.
Hvernig geta aðrir hjálpað?
Eitt af lykilatriðunum er einmitt það að prófarkalesarar þurfa ekkert endilega að kunna tungumálin sem þeir eru að prófarkalesa, þeir þurfa bara að passa upp á að textinn sé eins og sá sem er á myndinni af blaðsíðunni. Enginn þeirra sem prófarkalas Leiðarvísinn í ástamálum talaði íslensku, rétt eins og að ég hef prófarkalesið bækur á spænsku og frönsku þó ég kunni aðeins örfá orð í hvoru tungumáli fyrir sig, hvað þá rúmensku.
Þessa stundina er eitt íslenskt verk á DP-int, það er Sæfarinn: Ferðin kring um hnöttinn neðansjávar eftir Jules Verne. Hver sem er getur nýskráð sig á DP-int og byrjað að prófarkalesa hana í fyrri umferð yfirlestrar. Þegar að bókin hefur lokið prófarkalestri ætla ég mér að taka hana að mér og útbúa til birtingar.
Viðkomandi getur einnig nýskráð sig á DP-eu og byrjað að lesa yfir og leiðrétta og lagt þannig sitt af mörkum til að gera efnið aðgengilegt komandi kynslóðum. Á þessari stundu er til dæmis að finna þar verk á ensku, þýsku, frönsku, spænsku, pólsku, ítölsku, bengali og fleiri og fleiri tungumálum. Umfjöllunarefni þeirra er líka margvíslegt, skáldsögur, mannfræði, saga, lögfræði, ævisögur, trúarbragðafræði, bókmenntir, ljóð, ferðalög og fleira og fleira.
Sum verkefnin eru meira sjokkerandi en önnur, karlkyns prófarkalesarar hafa margir hætt að prófarkalesa þetta verkefni þar sem þeim hefur boðið við lýsingum og myndum sem bregða fyrir.
Þeir sem að skrá sig þarna geta svo haft samband við mig á ýmist ameríska eða evrópska vefnum ef þeir eru óöruggir. Nóg er af fólki á báðum vefjum sem að leggur sig fram við að hjálpa fólki, benda því vinsamlega á villur sem það hefur gert og hvetur það áfram til frekari dyggða. Auk þess er til spjallrás helguð þessu og þar er oft hægt að fá góð ráð.
Úff
Þetta er voðalega löng færsla um voðalega einfaldan hlut. Margir notendur DP hafa sagt frá því að þeim hafi langað til að leggja sitt af mörkum en ekki treyst sér í þá svaðalegu vinnu sem þeir héldu að þetta yrði. Raunin varð svo allt önnur.
Til að sýna hversu einfalt þetta er ætla ég því að birta nokkrar skjámyndir! (Smellið á litlu myndina til að fá stærri)
Listi yfir verkefni sem hægt er að prófarkalesa
Prófarkalestur á DP-int (enskt viðmót, íslensk bók eftir franskan höfund):
Prófarkalestur á DP-eu (íslenskt viðmót, frönsk bók eftir rússneskan höfund):
Já það hefur ýmislegt verið að gerast. Sigurrós var gæsuð, ég var steggjaður og eftir viku verðum við orðin herra og frú.
Síðustu mánuði hef ég verslað eitthvað af diskum. Greip diskinn hennar Emilíönu Torrini strax þegar hann kom út og fannst frábær sem fyrri. Því miður skarast tónleikar hennar hér á landi við brúðkaupsferðina þannig að það er ekki nema að bruna til Akureyrar sem maður gæti kíkt á hana!
Á einhvern óskiljanlegan hátt tókst Fatboy Slim að gefa út plötu sem ég hafði beðið eftir… án þess að ég tæki eftir því! Palookaville var versluð nýlega og er stórgóður gripur. Ég verslaði jafnframt nýja gripinn frá Coldplay sem og þeirra fyrsta disk, nýja Chemical Brothers og sitthvað fleira sem ég hef ekki verið nógu duglegur að bókfæra!
En það sem á hug minn hálfan þessa dagana (þetta tekur hinn helminginn) er það sem verður að finna í færslu morgundagsins!
Jæja já! Það hefur lítið heyrst af mér hérna enda aldrei dauður tími. Tæpi betur á sumu sem á dagana hefur drifið bráðlega.
Þessi færsla hefur svo sem verið í smíðum í rúma þrjá mánuði en ég hef bara hent einhverju inn í hana en ekki farið lengra með það en svo í hvert skipti.
Ætli það sé ekki best að slútta fyrri helmingi ársins 2005 með því að birta bara tenglana sem ég hef samviskusamlega potað hér inn undanfarna mánuði!
Eldra efnið:
Bækur
Rugludallar
RUSSIANS who marry foreigners could be exiled and stripped of their citizenship to stop “an invasion of alien elements”, if a proposed new bill is approved.
One MP behind the move said: “Our women, the most beautiful and best in the world, are going abroad. By doing this, they are wasting the most valuable thing we have – the gene pool of our nation.”
“Vegna alls úrvalsins, sem nú stendur heimilunum til boða, sjá börnin oft ofbeldisfullt efni, sem ekki passar við aldur þeirra og þroska. Foreldrar og aðrir umsjónarmenn barna ættu því að sýna sömu gát gagnvart þessu og gert er með lyf og eiturefni. Kæruleysi hvað þetta varðar, ofbeldi og kynlífssenur, er í raun ekkert annað en ill meðferð á börnum,”
Bíddu bíddu! Hvaðan kom kynlífið inn í þetta? Öll greinin fjallar um ofbeldi og vissulega ættu börn ekki að vera að glápa á svoleiðis enda með öllu ófær um að greina hvað er í gangi og hvort það sé alvöru eða ei. Hvernig þeim tókst hins vegar að pota kynlífi þarna inn veit ég ekki, ekki nema hluti efnisins hafi verið ofbeldisfullt kynlíf?
Ábúendur betra.is urðu þess örlítið varir fyrir nokkru að sumir hlutar vefs þeirra duttu út.
Þetta gerðist þegar ég flutti vefina yfir á varavél. Ástæðan fyrir því var einföld, óprúttinn Brasilíumaður hafði náð að pota sér inn á vefþjóninn og koma þar fyrir einhverjum andskota sem var að drepa vélina.
Því var málið að gjörsamlega strauja vefþjóninn, það hefur tekið all nokkurn tíma að setja hann upp aftur en nú er því lokið loksins og vonandi allir í bestu málum nú.
Við horfðum á Around the World in 80 Days í kvöld. Skemmtileg útgáfa af sögunni sígildu, frjálslega farið með en skemmtanagildið er mikið og skondir leynigestir vöktu kátínu. Jackie Chan í góða gírnum, Steve Coogan var fínn sem Phileas Fogg og vinkona okkar úr L’auberge Espagnole, hún Cécile De France, lýsti upp myndina með ákefð og einlægni.
Tight security around the president’s stop in Mainz, a medieval city on the Rhine River where he held talks with Chancellor Gerhard Schroeder, did little to endear Bush to residents there. Kindergartens were shutdown and river traffic was halted, local authorities said by telephone. Garbage bins were hauled away and 1,300 manhole covers were welded shut because of fears of bomb threats.
The city was under what one newspaper called “house arrest,” and people were advised not to peek out their windows at Bush’s motorcade. (src)
Já, hann er svo mikill alþýðumaður hann Bush. Og vinsæll. Og virtur.
Eða þannig, með réttu.
Bær settur í herkví af því að dauðyflið skankaðist þarna um á fundi. Ekki horfa út um gluggann! Er þetta Beirút fyrir áratug eða Írak nútímans eða Mainz dagsins í dag?
